به گزارش روابط عمومی و بین‌الملل، سومین کرسی آزاداندیشی با موضوع «بررسی فقهی ـ حقوقی خروج زوجه از منزل در دوران عقد» از سوی معاونت پژوهش جامعه‌الزهرا(سلام‌الله‌علیها) و با همکاری دبیرخانه کرسی‌های آزاداندیشی حوزه‌های علمیه برگزار شد.

در این کرسی آزاداندیشی، سرکار خانم زهرا سادات سرکشیکیان به عنوان ارائه‌دهنده، حجت‌الاسلام‌والمسلمین مصطفی جعفرپیشه فرد به عنوان ناقد و سرکار خانم پریسا راد به عنوان دبیر علمی حضور داشتند.

در این کرسی، سرکار خانم سرکشیکیان گزارشی از مقاله خود ارائه داد و عنوان کرد: با توجه به رسم عقدکردگی که در این دوران زوجه در منزل پدر خویش سکونت دارد ولی نسبت به اذن زوج برای خروج از منزل پدرش اقوالی وجود دارد.

وی افزود: برخی از فقها به صراحت قائل به وجوب و برخی قائل به عدم وجوب گرفتن اذن هستند؛ مشهور فقها قائلند «زوجه در امور واجب می‌تواند بدون اذن زوج از منزل خارج شود» و این امر در دوران عقد به نحو اولی صادق است و برخی نیز معتقدند زوجه در دوران عقد می‌تواند از حق حبس استفاده کند.

سرکشیکیان با بیان اینکه برخی از فقها قائل به وجوب و برخی قائل به عدم وجوب گرفتن اذن شده اند، اظهار داشت: در حقوق موضوعه نیز بنابر ماده 1085 ق.م زوجه دارای حق حبس است.

وی تصریح کرد: در این مقاله، نتیجه گرفته می‌شود که از نظر فقه و حقوق، در دوران عقد نیازی به استیذان از زوج در خروج از منزل پدر نیست.

در ادامه، حجت‌الاسلام‌والمسلمین جعفرپیشه فرد ضمن قدردانی از ارائه این مقاله، به نکات مثبت مقاله از جمله انتخاب این موضوع، انجام گرفتن تلاش‌هایی در رابطه با مراجعه به منابع مختلف و مباحث موجود در مقاله اشاره کرد و در ادامه، نقدها را در چند محور کلی عنوان کرد.

استاد حوزه و دانشگاه افزود: اساس مقاله بر این است که مبنای فقها مبنی بر «ممنوعیت مطلق خروج زن از منزل بدون اذن شوهر در غیر انجام واجب» را پذیرفته باشید، و بعد به این سؤال پاسخ دهید که آیا در دوران عقد زن می‌تواند بدون اذن شوهر از منزل پدرش خارج شود یا خیر؛ اما در این مقاله قول مذکور را مورد اشکال قرار دادید، در نتیجه با توجه به این امر در دوران عقد نیز خروج زوجه از منزل پدرش نیاز به اذن زوج ندارد و دیگر نیازی به پرداختن به این مقاله نیست.

حجت‌الاسلام‌والمسلمین جعفرپیشه فرد تصریح کرد: بحث دوران عقد به بعضی از عرف‌ها بستگی دارد، یعنی جوامعی که بین زمان عقد و زفاف فاصله انداخته می‌شود، همچنین نقدها در مقاله نوعاً مبتنی بر منابعی است که برخی از آنها منابع دست دوم هستند.

وی اضافه کرد: برخی از مطالب مثلا بحث صاحب جواهر که در مقاله مطرح شده باید متن عربی‌اش در مقاله ذکر شود.

پس از بیان نقدها، خانم سرکشیکیان به نقدهای مذکور پاسخ داد و گفت: ما مبنای وجوب استیذان زوجه از زوج در دوران زندگی مشترک برای خروج از منزل را قبول داریم و در مقاله دیگری ضمن تأیید این مبنا با آیات و روایات، نقدهای آن را هم مطرح کرده ایم، اما در این مقاله به دلیل اختصار و اینکه این مقاله علمی پژوهشی نباید از 20 صفحه بیشتر باشد، این مطالب را بیان نکردیم.

وی افزود: با توجه به اینکه در دهه‌های اخیر عرف بر این قرار گرفته که بین عقد و زفاف جدایی است و با توجه به فتاوای فقها در رابطه با دوران عقد و برخی از مواد قانونی، به این نتیجه رسیدیم که این عرف در دوران کنونی وجود دارد و بنابر این عرف، بحث دوران عقد را مطرح کردیم.

سرکشیکیان تصریح کرد: مباحث عربی صاحب جواهر همانطور که ذکر شد به دلیل اختصار حذف شده است.

در پایان جلسه، به سؤالات شرکت‌کنندگان پاسخ داده شد.