به گزارش روابط عمومی، متن این نوشتار بدین شرح است: مدتی است سرودی با محتوای دینی مذهبی در فضای حقیقی و مجازی بر سر زبان‌ها افتاده و بشدت مورد اقبال و پذیرش مخاطبین قرار گرفته است. این سرود جذاب که با هم‌خوانی کودکان و نوجوانان به اجرا درآمده، دارای محتوای غنی است که برگرفته از اعتقادات مذهبی- ملی خوانندگان است. ازآنجاکه اجرای این سرود به سرعت در سطح جامعه به پویش همگانی تبدیل شد، بازتاب گسترده­ای در رسانه‌های جهانی داشت و لذا شاهد هجمه سنگینی از انتقادات و مخالفت­ها با این پویش هستیم. آنچه دشمن را نگران و عصبانی کرده، نهادینه شدن این اعتقادات در میان کودکان و نوجوانان ایرانی است و آن را خطر جدی برای فرهنگ مبتذل خود می‌دانند، لذا از هیچ توهین و تحقیر و تفسیر ناروایی در این زمینه کوتاهی نکردند و غیرازاین هم از آن‌ها انتظار نمی‌رفت. اما آنچه جای تعجب و حیرت دارد برخی انتقادها و نظرات منتقدان داخلی است که عموماً فرصت اظهارنظر در مسائل مهم فرهنگی و اجتماعی را ندارند، اما به‌یک‌باره احساس مسئولیت نموده و به ابراز نظرات کارشناسانه خود درباره این سرود پرداخته‌اند. ازجمله این‌که؛ محتوای شعری را بسیار بد دانسته‌اند هرچند اذعان به اثرگذاری آن دارند. یا این‌که این سرود را کالای تبلیغاتی معرفی نموده و الفاظ آن را متناسب با ادبیات عاطفی و فطری کودکان نمی‌دانند. همچنین برخی حضرات معتقدند: این سرود یک اثر ایرانی نیست و منطق نظامیگری دارد و حتی یک‌بار لفظ «ایران» در آن گفته نشده! و اشکالات بی‌ربط دیگری که با اندکی تعقل پاسخش را خواهند یافت.

اما سؤال ما از این بزرگواران این است که این آقایان محترم، چرا زمانی که بعضی کودکان در برنامه‌های تلویزیونی به انجام کارهای نمایشی خارج از توان خود می‌پردازند به یاد فطرت کودکان نیفتاده و مخالفتی ابراز نمی‌نمایند. چرا به رواج شعرهای مبتذل  برخی خوانندگان بی‌هویت که بر سر زبان کودکان می‌افتد، واکنشی نشان نمی‌دهند و آن را مورد نقد و بررسی قرار نمی‌دهند، چرا باوجود این‌همه دغدغه مندی تاکنون شاهد آثار فاخر ایرانی با ادبیات خوب از آن‌ها نیستیم و ...

البته در این نکته با آقایان هم‌نظریم که این سرود ایرانی نیست. بله! در حقیقت، ایرانی دانستن آن خطاست این یک اثر جهانی است و از این روست که شاهد اجرای آن در پاکستان، عراق، سوریه، لبنان، بنگلادش، نیجریه، تاجیکستان و... هستیم. بله! عقاید اسلامی را منحصر به یک کشور و یک منطقه دانستن خطاست. درعین‌حال باید گفت: ذکر نام افرادی همچون میرزا کوچک خان و بهجت‌ها و حاج قاسم اشاره به نام شخصیت‌های ایرانی مؤثر در تحولات جهانی است که ماهیت ایرانی بودن این سرود را نشان می‌دهد.

 در پایان خوب است اشاره کوتاهی به برخی از مفاهیم و عبارت‌های این سرود شود تا قضاوت درباره خوب و بدی محتوا را به مخاطب فهیم خود بسپاریم.

-اعتقاد به وجود امام زمان (عج) به‌عنوان امام حی و حاضر، که با عبارت "سلام فرمانده" ابراز می‌گردد، زیرا یکی از شئون فرمانده؛ ناظر بودن به حال سپاهیان و توجه به آن‌ها است.

-خواننده با استفاده از عبارت "عشق جانم ، عشق روزگارم " که از الفاظ و ادبیات امروزی است با تمام وجود حس علاقه‌مندی خود را ابراز نموده و مصداق حقیقی عشق  بچه شیعه را معرفی می‌نماید.

- خواننده با بیان این مطلب که : "دنیا بدون تو معنایی نداره " ضرورت تلاش برای فراهم آوردن زندگی عصر ظهور را تداعی نموده و خلأ وجود امام  حی و حاضر را به تصویر می‌کشد.

- در عبارت " بیا جون من بیا..." استفاده از ادبیات گفتاری راحت و بدون تکلف برای  صحبت و ارتباط‌گیری با امام زمان(عج) بیان شده است.

- معرفی افراد شاخص و تأثیرگذار ولایی ، سیاسی و ...  در طول تاریخ( علی بن مهزیار، میرزا کوچک خان )جهت ارائه الگو به نسل جوان و شناخت این افراد از دیگر مزیت‌های محتوایی این سرود است.

- پیوند بین فرماندهی امام زمان(عج) و فراخوانده شدن توسط" سید علی" به‌عنوان نائب امام زمان (عج)، ضرورت همراهی و اطاعت از رهبر جامعه اسلامی و همراهی با ولایت  را با عبارتی ساده و روان بیان می‌دارد.

- عهدهای پایانی این سرود نیز در واقع  تأکیدی است بر وظایف منتظران و الگو گیری از همه افرادی که در راه تحقق حکومت امام زمان (عج)به هر نحوی گام برداشته‌اند: همچون بهجت‌ها و حاج قاسم‌ها ...

اللهم عجل لولیک الفرج