هنوز برایم باورکردنی نیست. انگار همین دیروز بود که در آزمون ورودی جامعه‌الزهرا(س) شرکت کردم و با دلی پر از شوق، قدم در مسیر علم و معرفت نهادم. و امروز، در آیین آغاز سال تحصیلی، در کنار اساتید فرهیخته و طلاب جویای حقیقت نشسته‌ام و گوش جان به رهنمودهای گران‌سنگ آیت‌الله جوادی آملی سپرده‌ام. استاد از علم آموزی و ارزش آن گفتند و طلاب را برگزیدگان نشر حقیقت علم معرفی کردند، وظیفه ای که از هم اکنون سنگینی اش را بر دوشم احساس می کنم.

بزرگان گفته‌اند: «طلبگی، سربازی امام زمان(عج) است.» چه افتخار بزرگی که انسان لباس خدمت در مکتب اهل‌بیت(ع) را بر تن کند. اما حقیقت آن است که این مسیر آسان نیست و هر کسی را لیاقت ورود به این جرگه والا داده نمی‌شود. این انتخاب، نوعی عنایت الهی و آزمونی بزرگ است؛ گویی باید در وجودت چیزی باشد که به این شایستگی برسی. یکی اخلاق نیکو دارد، یکی دعای خیر پدر و مادر همراهش است، دیگری اخلاص را توشه راهش کرده، یکی ارتباطش با قرآن و اهل بیت(ع) خاص است. خلاصه هر کسی بن مایه ای دارد که شایستگی و لیاقت را در این عرصه نصیبش می کند. نمی دانم در زندگی 18 ساله ام چه کرده ام که مرا به این جشن دعوت کرده اند، هر چند مهمتر از آن، پایداری در این مسیر مقدس است. چرا که طلبه باید با صبر و مجاهدت علمی و معنوی، این شایستگی را تا آخر حفظ کند تا خرقه سربازی و خدمتش در محضر امام زمان (عج) را از دست ندهد. 

اساتید بارها تذکر داده‌اند که طلبگی تنها درس خواندن و اندوختن محفوظات نیست؛ بلکه سفری است برای تهذیب نفس، برای خدمت به بندگان خدا و برای آمادگی در صف یاران مصلح جهانی. طلبگی یعنی بستن عهدی مقدس با خدای خویش، که علم و عمل را در راه حق و عدالت به کار گیرد.

امروز که در این جشن شایستگی حضور دارم، احساس می‌کنم در آغاز راهی ایستاده‌ام که پایانش به رضای الهی و سربازی در رکاب حضرت ولی‌عصر(عج) ختم می‌شود. از خداوند می‌خواهم توفیق دهد که لحظه‌ای غفلت نکنم و همواره شایسته این مسیر مقدس بمانم.

عباسی، طلبه جامعه الزهرا علیهاالسلام