«السَّلامُ عَلَیْکَ یَا أَبَا جَعْفَرٍ مُحَمَّدَ بْنَ عَلِیٍّ الْبَرَّ التَّقِیَّ الْإِمَامَ الْوَفِیَّ؛ السَّلامُ عَلَیْکَ أَیُّهَا الرَّضِیُّ الزَّکِیُّ، السَّلامُ عَلَیْکَ یَا وَلِیَّ اللَّهِ؛ السَّلامُ عَلَیْکَ یَا نَجِیَّ اللَّهِ، السَّلامُ عَلَیْکَ یَا سَفِیرَ اللَّهِ؛ السَّلامُ عَلَیْکَ یَا سِرَّ اللَّهِ [سِتْرَ اللَّهِ]، السَّلامُ عَلَیْکَ یَا ضِیَاءَ اللَّهِ؛ السَّلامُ عَلَیْکَ یَا سَنَاءَ اللَّهِ، السَّلامُ عَلَیْکَ یَا کَلِمَةَ اللَّهِ؛ السَّلامُ عَلَیْکَ یَا رَحْمَةَ اللَّهِ».
امام محمد تقی علیه‌السلام فرمودند: «ثَلاثٌ مِنْ عَمَلِ الاْبْرارِ: إقامَةُ الْفَرائِض، وَاجْتِنابُ الْمَحارِم، واحْتِراسٌ مِنَ الْغَفْلَةِ فِى الدّین؛ سه چیز از کارهاى نیکان است: انجام واجبات الهى، ترک و دورى از گناهان، مواظبت و رعایت مسائل و احکام دین» (بحارالانوار، ج5، ص81).
حضرت در حدیثی دیگر فرمودند: «الْعِلْمُ عِلْمَانِ مَطْبُوعٌ وَ مَسْمُوعٌ وَ لَا یَنْفَعُ مَسْمُوعٌ إِذَا لَمْ یَکُ مَطْبُوعٌ؛ علم دوگونه است: علمی که شنیده شود و علمی که [علاوه بر شنیده شدن]تبعیت شود. علم شنیده شده تا زمانی که بدان عمل نشود، فایده‌ای ندارد» (بحارالانوار، ج75، ص80).
«التَّوْبَةُ عَلى أرْبَع دَعائِم: نَدَمٌ بِالْقَلْبِ، وَاسْتِغْفارٌ بِاللِّسانِ، وَ عَمَلٌ بِالْجَوارِحِ، وَ عَزْمٌ أنْ لایَعُودَ؛ شرایط پذیرش توبه چهار چیز است: پشیمانى قلبى، استغفار با زبان، جبران کردن گناه نسبت به همان گناه و تصمیم جدى بر اینکه دیگر مرتکب آن گناه نشود» (کشف‌الغمه، ج2، ص349).
آن حضرت فرمودند: «إنَّ اللّهَ عَزَّوَجَلَّ یَخْتارُ مِنْ مالِ الْمُؤْمِنِ وَ مِنْ وُلْدِهِ انْفَسَهُ لِیَأجُرَهُ عَلى ذلِکَ؛ همانا خداوند متعال بهترین و عزیزترین ثروت و فرزند مؤمن را مى‌گیرد، چون دنیا و متعلّقات آن بى‌ارزش است تا [در قیامت]پاداش عظیمى عطایش نماید» (کافی، ج3، ص218).
امام جواد علیه السلام فرمودند: «أفْضَلُ الْعِبادَةِ الاْخْلاصُ؛ با فضیلت‌ترین و ارزشمندترین عبادت‌ها آن است که خالص و بدون ریا باشد» (بحارالانوار، ج68، ص245).
آن حضرت فرمودند: «منْ لَمْ يَعْرِفِ اَلْمَوَارِدَ أَعْيَتْهُ اَلْمَصَادِرُ؛ کسی که راه ورود به کاری را نشناسد راه برون شدن از آن درمانده اش می‌کند» (بحار الأنوار ج75 ص364).
امام جواد علیه‌السلام فرمودند: «الْمُؤْمِنُ یَحْتَاجُ إِلَى ثَلَاثِ خِصَالٍ؛ تَوْفِیقٍ مِنَ اللَّهِ، وَاعِظٍ مِنْ نَفْسِهِ، قَبُولٍ مِمَّنْ یَنْصَحُه؛ مؤمن نیازمند سه خصلت است: توفیق از سوی خدا، واعظى از درون خود و پذیرش نسبت به کسی که او را پند می دهد» (بحار الأنوار؛ جلد ۷۵؛ صفحه ۳۵۸).
امام محمد تقی علیه‌السلام فرمودند: «عَلَيْكُمْ بِطَلَبِ الْعِلْمِ، فَإنَّ طَلَبَهُ فَريضَةٌ وَالْبَحْثَ عَنْهُ نافِلَةٌ، وَ هُوَ صِلَةُ بَيْنَ الاْخْوانِ، وَ دَليلٌ عَلَى الْمُرُوَّةِ، وَ تُحْفَةٌ فِى الْمَجالِسِ، وَ صاحِبٌ فِى السَّفَرِ، وَ أنْسٌ فِى الْغُرْبَةِ؛ بر شما باد به تحصيل علم و معرفت، چون فراگيرى آن واجب و بحث پيرامون آن مستحب و پُرفایده است. علم وسيله كمک به دوستان و برادران است، دليل و نشانه مروّت و جوانمردى است، هديه و سرگرمى در مجالس است، همدم و رفيق انسان در مسافرت است؛ و انيس و مونس انسان در تنهایى است» (بحارالانوار، ج۷۵، ص۸۰).
امام جواد علیه‌السلام می‌فرمایند: «خَفْضُ الْجَناحِ زینَةُ الْعِلْمِ، وَ حُسْنُ الاْدَبِ زینَةُ الْعَقْلِ، وَبَسْطُ الْوَجْهِ زینَةُ الْحِلْمِ؛ تواضع و فروتنی زینت‌بخش علم و دانش است، ادب داشتن و اخلاق نیک زینت‌بخش عقل می‌باشد، خوش‌رویی با افراد زینت‌بخش حلم و بردباری است» (بحارالانوار، ج۷۵، ص۹۱).
نظرات